[POD PRZEKŁADEM Z «BOSKIEJ KOMEDII"]
To nie jest żadne dobre tłumaczenie,
I tyle ledwo warte, co rysunki,
Ale że Danta, wiesz, jak bardzo cenię,
Że nie stokrotne słodził mi frasunki,
Że zawsze ze mną był ten wielki człowiek:
To, ile razy wczytam się - a potem
Podniosę ręce dla przetarcia powiek -
Pod jego skrzydeł czuję się namiotem:
Obrazów tysiąc wkoło mnie się snuje,
I tysiąc pieśni słyszę wkoło siebie,
A rad bym wszystkie objąć tak, jak czuję,
I udarować nimi - kogóż ? - ciebie - -